Tiggerfoundation.nl

Tiggers verhaal

We schrijven januari 2009: Nieuw jaar ... nieuw begin ... ennnnn tijd voor het vervullen van een jarenlange wens ...

Nu heb ik weliswaar 2 katten en ik zou ècht niet meer zonder ze kunnen want ik ben stapelgek op allebei. Maar èìgenlijk ben ik een hondenmens. Ja echt ... maar dat is er nooit van gekomen. Katten ìs ook eigenlijk een stuk praktischer. Maar het verlangen naar een hondje bleef. Toen ik met de kerst bij mijn zus was (die heeft dus ook een hondje) had ik mij voorgenomen dat er in 2009 gewoon eentje zou komen.

Criteria:
- hij is max. 2 jaar oud
- hij is kortharig
- hij kan rechtop onder de salontafel door

Enfin ... eens op marktplaats kijken wat er allemaal aan hondenspul is en vooral ook om te kijken wat een hondje tegenwoordig kost. Ik was enkel nog aan 't oriënteren ... en daar was de advertentie voor Tigger, visueel gehandicapte hond. Stápelverliefd op de foto, maar ja ... hij is dan wel jonger dan 2 en kortharig, maar hij kan zéker niet rechtop onder de salontafel door èn dan ook nog eens zo goed als blind. Nee ... toch maar niet doen ...

Maar ik blééf maar terugkomen bij zijn foto. Het was ook wel zó'n dotje om te zien. Na 3 dagen denken en wikken en wegen en veel vijven en zessen heb ik dan tóch maar gereageerd op de advertentie. En hoe meer ik over hem hoorde, hoe meer ik hem wilde. En uiteindelijk heb ik hem afgelopen zaterdag gehaald.

Tigger is geboren in een Spaans asiel, zijn moeder was straathond. Hij is sinds de zomer van 2008 al blind (hij ziet ca 2%, dat is niet meer dan het verschil tussen dag en nacht om dat 's nachts je ogen dicht anders donker is dan overdag), maar het is een geweldige lieverd. Omdat niemand hem wilde hebben (iedereen wil een hond die leuk achter een balletje aan rent en Tigger ziet het balletje eenvoudigweg niet) zouden ze hem eigenlijk laten inslapen, maar er was een mevrouw uit Tilburg die hem naar Nederland heeft gehaald, ervan overtuigd dat hij een geweldig thuis zou vinden hier. En zo is Tigger via Haarlem (daar was hij ondergebracht) bij mij terecht gekomen.

Hij maakt echt vrienden met íédereen, de rij van Tigger fans en oppasadressen wordt steeds langer. Iedereen valt als een blok voor hem. Als ik met hem loop dan is er altijd wel iemand die hem èven wil aanhalen. En ik krijg ook veel complimentjes over hem (altijd fijn). Het is echt súper!

In mei 2009 zijn we naar de dierenarts gegaan om te kijken of er nog een mogelijkheid was om in elk geval 1 van zijn beiden ogen nog te redden, het zou zo fijn zijn als hij een béétje kon zien. Tigger is namelijk héél erg speels, maar doet dat toch te weinig omdat hij niks ziet. Maar helaas. In het asiel heeft hij een ontsteking in zijn beide ogen gehad waardoor zijn netvliezen volledig zijn gedegenereerd. Je kunt dit de vrijwilligers niet kwalijk nemen, ze hebben zó ontzettend veel beestjes om voor te zorgen. Het was wel een klein beetje een domper dit nieuws, maar we gaan vol goede moed verder.

In april 2010 weer een bezoekje aan de dierenarts, Tigger had een ontstoken oog (aanvaring met de kat) en had er èrg veel last van. Bij de controle afspraak kreeg ik te horen dat Tigger er geweldig uitzag, goed in z'n vacht zit, mooi op gewicht is (hij was sterk vermagerd toen hij bij mij in huis kwam) en dat je echt goed kon merken dat hij bij mij op z'n gemak is. Ik ging háást naast mijn schoenen lopen.

Intussen is het juni 2010. Ik kan mij inmiddels een leven zonder Tigger niet meer voorstellen. Ook al gaat niet altijd alles van een leien dakje, want het is me er eentje hoor. Ik heb de keuken anders moeten inrichten, want mijn onderzetters werden gesloopt (open kastje in de keuken), de thee- en keukendoeken werden dagelijks over de keukenvloer gedrapeerd en ga zo maar door, maar daar wen je vanzelf aan. Hij heeft de puberteit inmiddels achter de rug (goddank, want ik werd er horendol van). 's Nachts mag hij mee naar boven en mag hij voor het slapen gaan nog èventjes bij op bed liggen (FEEST!) en 's morgens voor ik opsta ook nog ff. Hij luistert èrg goed en langzaamaan leer ik hem steeds meer commando's. Allemaal enigszins aangepast en ik moet er zelf achterkomen, want er is geen hondenschool in de buurt die mij hiermee wil/kan helpen. Maar het geeft helemaal niks. Tigger is een volwaardig lid geworden van mijn huishouden.

Heel veel liefs van Tigger's baasje (en van Tigger uiteraard)