in memoriam

Lieve lieve schattebout

Amper 1 jaartje geleden was ik in het asiel te benidorm en zag je samen met je zusjes ,drie schattige pups bij elkaar in een kenneltje zitten.

Jij werd al snel geadopteerd en je zusjes hebben nog een maandje of 6 in het asiel doorgebracht.Wat waren wij blij dat ook je zusjes geadopteerd werden en naar Holland verhuisd zijn waar ze in fijne gezinnetjes terecht gekomen zijn.

Wij dachten dat ook jij een fijn huisje had, maar tot onze verbazing werd je een maand geleden terug naar het asiel gebracht.

Ach manneke wat heb jij hier een verdriet van gehad.

Wat waren wij blij dat we ook voor jou een nieuw huisje en lieve baasjes in Holland gevonden hadden, je mandje en je speeltjes stonden al voor je klaar.

Maar het heeft niet zo mogen zijn, jij werd ziek en wij dachten dat het door het verdriet kwam wat ben jij sterk geweest, ziek zijn en ook nog zo,n heimwee naar je baasje hebben.

Je bent nog met het vliegtuig naar Holland gekomen waar je nieuwe baasjes je al op stonden te wachten maar helaas ,je kon niet meer.

Lieve lieverd wij missen je zo en wat hebben wij een verdriet dat jij er niet meer bent maar wij weten dat jij nu in de hondenhemel bent, waar je geen pijn meer hebt en dat geeft toch nog een beetje troost

Brandy

Lieve lieve brandy, wat waren wij blij dat jij een nieuw fijn huisje gevonden had, helaas heb jij daar niet lang van mogen genieten,jij was erg ziek en niemand wist dit .Toch zijn wij blij dat jij vredig bent ingeslapen in de armen van je baasjes waar jij zoveel van hield.

Guacimara verbleef sinds kort in het asiel.Wij waren druk bezig om een nieuw mandje voor haar te zoeken maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.Vanmiddag kreeg ik het bericht dat ze gestorven is, wat jammer want ze was nog zo jong.Rust zacht kleine Guacimara

Guacimara, 2 jaar oud gestorven 20-10-2011

Ringo, 24-12-1999 gestorven 18-11-2011

Lieve lieve Ringo,

Wat hebben wij altijd van jou genoten.Je was ook zo,n echte lieverd.Jij komt dan wel niet uit het asiel van Benidorm maar jouw vriendinnetje wel en wat heb jij veel lege benches van geadopteerde hondjes hier zien arriveren en dan maar snuffelen natuurlijk

Het is zo vreemd dat jij er niet meer bent, het ene moment lig je nog te bedelen om een stukje vlees en de volgende minuut krijg jij een hartstilstand .

Rust maar zacht lieverd.

Lieve , lieve Anne,zij was net een jaartje oud en verbleef sinds kort in ons asiel.Anne was een lief rustig hondje dat in de kennel plotseling door een andere hond werd aangevallen helaas is Anne aan haar verwondingen gestorven.

Het is zo belangrijk dat wij nieuwe baasjes voor de hondjes krijgen vaak zitten ze met teveel honden in een kennel waardoor je dit gaat krijgen.

Rust maar lekker lieve Anne, wij zullen je niet vergeten

Dirk, mijn grote onvoorwaardelijke vriend die graag op zichzelf was maar altijd met mij en langs mij liep. Hij gaf mij vreugde en levenslust, voor hem leefde ik zoals hij voor mij leefde!

Ine

Kleine lieve Bébé, je was pas 10 weekjes oud en over enkele weken zou je naar je nieuwe baasjes in Nederland gaan. Wat keken zij uit naar jouw komst en wat telde ze de dagen af, zelfs de kinderen zouden vrij van school krijgen om jou mee op te halen op Schiphol airport.Het heeft helaas niet zo mogen zijn, afgelopen zaterdag werd jij zo ziek en meteen aan het infuus gelegd.Helaas heeft dit niet meer mogen baten en vandaag ben jij stilletjes van ons heen gegaan. Rust zacht kleine lieverd

In memoriam ons maatje OLIVIA.

Toen wij in 2013 besloten om een hondje te gaan adopteren kwamen wij toevallig bij Tiggerfoundation terecht.
Onze ogen vielen onmiddellijk op de toen vragende blikken van Olivia, een Podenco van ongeveer 7 jaar, die wel de vervelende ziekte Leishmania had, maar toch vonden wij toen recht had op een goed tehuis.
Op 13 september 2013 kwam Olivia bij ons aan, en ze voelde meteen de warmte die wij haar zouden gaan bieden.
Binnen de kortste keren was ze gewend aan het Brabantse leven, was ontzettend aardig, dankbaar maar ook onderdanig.
Ze was heel gezellig en vooral beleefd in alles, zelfs met het eten. Ze knapte dan ook zienderogen op, en de medicatie die wij hadden meegekregen deden goed hun werk. Zo goed zelfs dat na een bloedtest ze zelfs na een half jaar mocht stoppen.
Ze begreep ons goed, en het lukte ons zelfs om haar na wat training met ons konijn te spelen. We hadden haar zover opgevoed dat ze zelfs samen met het konijn samen in het konijnenhok zat en uit hetzelfde bakje aten.
Samen met het baasje uren over de hei lopen was het liefste wat ze deed, en ook mee gaan vissen was een feest voor haar. Ze was dan ook een graag geziene gast aan de visvijver.
In het voorjaar van 2015 werd ze echter in een keer ernstig ziek, en wat na onderzoek bleek dat haar baarmoeder en eierstokken ernstig ontstoken waren (want door haar ziekte Leishmania was ze in Spanje niet gesteriliseerd). Gelukkig waren we er net op tijd bij, en kon ze nog gelukkig door de dierenarts geholpen worden.
Na enkele weken was ze weer helemaal de oude en volkomen genezen.
In maart 2016 werd ze echter weer ernstig ziek, en wat na een onderzoek bleek had ze lekkende hartkleppen en een flinke hartruis. Dit betekende levenslang aan de tabletten en opletten met eten en vooral
ook geen kilometers lange wandelingen meer. Gelukkig ging het met deze medicatie weer wat beter al konden we al wel merken dat haar conditie minder werd.
Ook met haar bazin ging het niet zo goed, en besloten we in november 2016 voor haar bazin een puppy te nemen.
Olivia keek daar in het begin wat van op, maar toonde binnen enkele weken een echte opvoedster voor het beestje. Ze was als een moeder voor haar puppy Roosje.
Kwam er op straat maar een andere hond bij Roosje in de buurt, dan liet Olivia merken daar niet van gediend was door luid geblaf en gegrom. Thuis lagen ze dikwijls samen in de mand, maar als we weg gingen en als ze gingen slapen lagen ze toch het liefst in d'r eigen mandjes.
Ik mag gerust zeggen dat niet wij, maar vooral Olivia deze puppy opgevoed heeft zoals ze nu is.
In juni 2017 werd Olivia echter benauwd en ging haar conditie steeds verder achteruit.
Haar wat te lange wandelingen samen met Roosje werden haar te veel. Mede door haar zwak hart dat toch al zo hard moest werken kreeg ze veel last van vocht in en om haar longen, met als gevolg dat ze te veel vocht vast hield.
De dierenarts zag het toen al somber in, medicatie en injectie om proberen het vocht af te voeren, hadden zelfs de laatste weken met de maximale dosering geen resultaat meer, zelfs een extra harttablet als ondersteuning en ontstekingsremmend boden geen uitkomst.
Haar rondje voor haar behoefte was haar te veel, en moest onderweg al uitrusten.
De blik in haar ogen spraken al boekdelen, het ging gewoon niet meer. Ook verdere medicatie was er eigenlijk al niet meer volgens onze dierenarts, omdat het hart in feite op was en verdere behandeling alleen voor Olivia een lijdensweg zou worden.
Dit verdiende Olivia niet, zeker niet voor alles wat ze ons gegeven heeft in 4 jaar.
Liefde, warmte, trouw, eerlijkheid en ook vooral troost onder alle omstandigheden.
Helaas hebben we haar om verder lijden te besparen op 1 augustus 2017 laten inslapen in overleg met de dierenarts.
OLIVIA, rust zacht en bedankt voor alles.
We zullen je trouwe blik erg missen.

Toon & Lida Bekkers.

In februari 2016 kwam Turron in ons leven. Vanaf het begin voelde het goed en hij genoot van elk moment bij ons thuis.

Ook wij genoten van hem met volle teugen. Rennen door het weiland achter het huis en lange wandelingen. Af en toe door het dolle heen rondjes rennen. Maar ook lief en knuffelen in de huiskamer. Een echte kameraad.

Helaas was zijn aanwezigheid van korte duur. Als gevolg van heupproblemen waardoor hij niet meer lopen kon en veel pijn had, hebben wij afgelopen zomer met verdriet in ons hart afscheid van hem moeten nemen.

Hij heeft een fijne tijd bij ons gehad.

Noa is op 4 september 2016 samen met haar broertje uit Benidorm naar Nederland gekomen. Ze was toen 4 maanden oud.

We hebben haar opgehaald op vliegveld Eindhoven.

Vanaf het begin af aan is het een super lieve hond geweest.

Natuurlijk moest zij nog een hoop leren en heeft ze ook wel dingen gesloopt, maar dat weet je als je een pup neemt.

Wat waren wij blij met haar.

Na een weekendje logeren bij haar BFF kwam Noa benauwd en lusteloos thuis. Eerst dachten we nog dat zij uitgeteld was het spelen.

Toen het na een paar dagen niet beter ging, zijn we naar de dierenarts gegaan. Hij dacht aan een virus en zij kreeg antibiotica voor 5 dagen.

Ook hier knapte zij niet van op en op maandagavond 12 maart jl. ben ik met haar naar de spoedkliniek in Barendrecht gegaan.

Na onderzoek en een echo moest ik Noa daar achter laten. Zij hadden vocht in de borstholte geconstateerd en dat was de oorzaak van de benauwdheid.

Die zelfde avond hebben ze een drain ingebracht en 1 1/2 liter vocht weg gezogen.

Toen de borstholte weer leeg was, hebben ze een foto gemaakt waar een tumor op te zien was.

Na onderzoek en 5 dagen in spanning bleek dit een kwaadaardige tumor.

Gelukkig zag de oncoloog in Gouda nog behandel mogelijkheden en konden we daar direct terecht. Na 3 chemokuren kwam de benauwdheid en koorts weer terug en kregen wij het vreselijke bericht dat ze niets meer voor Noa konden doen. De tumor was sterker dan de chemokuur.

Tot ons grote verdriet hebben we Noa 6 mei moeten laten inslapen.

Niet alleen wij, maar ook haar BFF Cookie is totaal van slag.

We missen haar verschrikkelijk en het is leeg en stil in huis.

Ons lieve Noa, voor altijd in ons hart.

COCO

Dit was onze kanjer Coco,

10 jaar geleden hebben we Coco geadopteerd voor mijn oma. Wat was dit een lot uit de loterij. Een heerlijk lief vrolijk ondeugend beestje. Wat hebben we met z’n allen van hem genoten.

Hij palmde iedereen in. De eerste vier jaar heeft mijn oma heel goed voor hem gezorgd en toen zij overleed hebben mijn ouders en ik de verzorging van Coco op ons genomen.

Hij is 14 jaar geworden en heeft enorm genoten van het strand, bos, heel veel liefde en lekker eten.

Het was een echte fijnproever. Hij heeft ons leven zo enorm verrijkt. Het gemis is heel groot.

Slaap zacht lieve Coco, bedankt voor al jouw liefde ♡

We willen jullie als Stichting laten weten dat Greetje, in het bijzijn van ons drie, op 14 december 2020 thuis is overleden.

Greetje kwam via Tiggerfoundation bij ons, in december 2011 toen ze 11 maanden oud was.

Vanaf het eerste moment dat we haar ophaalden bij het vliegveld was ze onderdeel van ons gezin.

Zij heeft ons zoveel trouwe liefde en vreugde gegeven maar bovenal heeft zij zelf een mooi en gelukkig leven bij ons kunnen hebben.

Wij zijn de stichting enorm dankbaar voor de kans die Greetje door jullie heeft gehad.

A.s. dinsdag 19 januari 2021 zou ze 10 jaar geworden zijn.

Lieve lieve Bruce

Wat hebben jouw baasjes de kleinkinderen en niet te vergeten je vriendinnetje Liesje van jou genoten . Jij bent op valentijnsdag 2020 bij hen gekomen en hebt hen zoveel plezier gebracht. Het is zo jammer dat het maar zo kort was.maar wij weten zeker dat jij enorm genoten hebt en dat dit de beste en gelukkigste jaren voor jou zijn geweest. Rust zacht kleine lieverd.

stichtingTigger foundation.

Onze lieve "grote vriend"is niet meer.

We missen hem ontzettend.

Het had even tijd nodig dat hij aan ons en wij aan hem gewend waren en uiteindelijk ging alles goed met Bruce.

Hij probeerde nog steeds nieuwe dingen uit zoals bijvoorbeeld op de bank klimmen want dat deed zijn kleine maatje Liesje ook.

Het koste wat moeite maar uiteindelijk lukte het hem dan en hij keek dan heel triomfantelijk en met een big smile.

Je moest hem dan wel een knuffel geven.

Van iedereen die bij ons binnen kwam wilde hij die ,het was een echte knuffelkont.

En ineens was hij er niet meer.

Het verdriet zal moeten slijten,je hebt een plaatsje in ons hart Bruce!!!

Je vriendinnetje was onze kleine mops Liesje,jullie lagen samen op het grote kussen of op de bank.

Liesje heeft ook veel verdriet gehad en dagen naar je gezocht en wilde niet eten en begon over te geven.

Zoveel indruk liet Bruce achter en graag hadden we hem nog een paar jaartjes in ons midden gehad.

Je was een geweldige hond met een gouden karakter.

Ook lag hij iedere dag als het kon even op zijn rug op de inrit te lachen en dan vond hij het geweldig als we zijn buik kriebelden.

Hij kon zo wel een kwartier blijven liggen,het zag er zo grappig uit!

Ook onze 7 kleinkinderen waren dol op hem en hij vond het fijn als ze er waren,omdat hij dan veel knuffels kreeg.

Lieve,lieve Bruce vergeten zullen we je nooit,het zal even duren voordat de lege plekken geen pijn meer doen,vaarwel.

Dag lieve schat.

Elly en Henk van Herk

kinderen en kleinkinderen